VORIGE PAGINA     |   INDEX GETUIGENISSEN  |    VOLGENDE PAGINA
getuigenissen
Inhoud van deze pagina:

32. Blindgeboren meisje genezen in
      Karlsruhe Duitsland


33. Storm wordt bestraft in Karlsruh
      Duitsland


34. De genezing van Meda Branham van
      een tumor
32 Blindgeboren Duits meisje volkomen genezen
(Uit een getuigenis van B. Branham de zoon van W. Branham;
Meisje op de foto was blindgeboren en werd genezen)


Dit blindgeboren Duits meisje werd volkomen genezen Ik zag een klein blind meisje in Duitsland. Ze liep naar voren in “Messa Hollow”. Ik zal het nooit vergeten. Met zo’n 15 tot 18000 mensen aanwezig. En ze was een klein ding, en ze was ongeveer zo groot, en ze had haar ogen gesloten. Vader zei:”Hai, lieve schat”. Ik bemerkte dat ze haar ogen niet openden.
“Het spijt me lieve schat, het spijt me, ik wist niet… Je bent blind.”
Ze zei: “Ja, meneer” via haar vertaler.
Hij zei: “schat, geloof je dat broeder Branham hier gezonden was om voor jou te bidden?”
Ze zei: “Ja”.
Hij zei: “wanneer broeder Branham voor je bidt, geloof je dat Jezus je zal genezen?
Zij schudde haar hoofd: “Ja”
Hij pakte die kleine en ik hoop dat ik dit juist zeg. Niemand was zo nederig als hem, behalve de Here Jezus. Hij tilde haar op, hij zei: ”Vader, ik liet mijn kleine Rebecca achter”. Hij zei: “..om voor deze hier te bidden.” Hij zei: “Satan, verlaat dit kind!” “Jezus, genees haar.” Dat kleine ding, ze schreeuwde. Ze greep mijn vaders das. Ze keek ernaar. Door de vertaler, zei ze: “Meneer welke kleur is dit?” Vader zei: “Rood” Omstreeks die tijd schreeuwde een dame achterin. Hier kwam ze rennend naar het podium. Ze rende naar waar het kleine meisje was. Ik zal dit nooit vergeten zolang ik leef. Toen ze naar voren rende, pakte dat kleine meisje de dame beet. Ze begon haar wangen te strelen.

Toen sprak ze: “U bent zo mooi!” Ze zei: “U bent mijn moeder. Ik heb je nog nooit gezien. Maar ik ken u door de klank van uw stem.”

En wij mogen Hem nooit gezien hebben, maar wij kennen Hem door het klank van Zijn stem!

HOME    INDEX getuigenissen   


33 Storm wordt bestraft in Karlsruh Duitsland

Tentsamenkomst in Karlsruh Nu, het Woord van God beloofde dat Hij leeft; en omdat Hij leeft, leeft u. Hij beloofde dat: "De werken die Ik doe, zult gij ook doen: dezelfde dingen, alleen meer ervan, zult gij doen, omdat Ik tot de Vader ga." Hij overwon alle dingen. Hij is Degene die tegenhield... Hij is Degene die die eekhoorntje maakte. Dat gebeurde twee keer. Het gebeurde een keer op jouw grond, Charlie, en het gebeurde daarboven, toen broeder Fred en broeder Banks en de anderen daar boven bij ons waren.
Het is gebeurd in Duitsland, toen die vijftien toverdokters, aan elke kant van mij, zeiden... omdat Billy en broeder Arganbright ze mij niet wilden laten bezoeken. Toen zei hij: "Wel, we zullen veroorzaken dat die tent wegwaait." En ze gingen daar zitten met hun toverij en riepen hun god aan (de duivel) en hier kwam hij met een storm. Ongeveer dertigduizend, veertigduizend Duitsers waren daar, en die tent rees gewoonweg zo op en neer. Ze hadden een schaar genomen en knipten een veer, en puntten haar zo terug. Daar zaten ze, al hun betoveringen uitroepend en de drie heilige woorden opzeggend, ze zeggen: "De Vader, de Zoon, de Heilige Geest; woe-oe-oe-oe-oe-oe. De Vader, de Zoon, de Heilige Geest; ahhhh."
Op die manier ging het, en de storm stak werkelijk op. zeker. "Hij is de vorst van de machten der lucht", Satan. En ze riepen de storm op en hoe... Zelfs die grote geweldige tent, die zo was opgezet en waarvan de oppervlakte ongeveer zo groot was als een stadsblok; en ze was opgebouwd uit balken van 5 bij 10 cm, met gewoon canvas erover vastgemaakt. De wind sloeg daaronder en hief hem gewoon zo op. Die wind en het weerlicht gingen tekeer terwijl ik gewoon door bleef prediken. .
En o, ze gingen gewoon over tot een grote betovering, ze bleven steeds maar die paar heilige woorden zeggen. Ze zeiden: "De drie hoog heilige woorden: Vader, Zoon en Heilige Geest", aan weerskanten op die wijze. Toen zag ik hem buigen, en omringd door duivels daar, maar niet gebonden. .
En ik zei tegen broeder Lowster: "Vertaal dit niet." .

Ik zei: "Broeder Arganbright, bid slechts." .

Ik zei: "Here God, Schepper van hemel en aarde, Gij zond mij hierheen, en ik zette mijn voet op deze Duitse grond in de Naam van Jezus Christus omdat U mij hierheen zond. En die wolk heeft geen macht over mij. Hij heeft het niet, omdat ik gezalfd ben en hierheen ben gezonden voor de redding van deze mensen. Ik beveel u in Jezus' Naam van hier weg te gaan."
En de donders die gingen van "BANG! BANG! BANG!" deden "grrrrrrrr", en rolden weg, ze werden regelrecht boven de tent teruggeblazen, en de zon brak door. .

Binnen tien minuten kwamen er ongeveer tienduizend naar voren, roepend om genade, doordat ze de kracht van God zagen. Waarom? "Groter is Hij die in u is, dan hij die in de wereld is." Ziet u? .

"Groter is Hij die in u is, dan hij die in de wereld is." (1 Joh.4:4). Kijk de aanvechtingen en de zaak... O, broeder, zuster, we hebben zelfs geen enkele bezorgdheid. De grootheid is God, en Hij is in u. Gelooft u dat? .

Uit de preek "Hij die in u is"
(par.202) van William Branham gehouden op 10 November 1963

HOME    INDEX getuigenissen   


34 De genezing van Meda Branham van een tumor

William en Meda Branham Jaren terug ongeveer in 1950, toen Broeder Branham in Californië was en de zieken bediende, vertelde hij zuster Milikian, die toentertijd ziek was, dat zij aan een kraambeen leed. De dame meende, dat zij geen enkel symptoom van een dergelijke ziekte voelde, en dat dit haast onmogelijk waar kon zijn. Broeder Branham toonde haar het teken in zijn hand, die de toestand aanwees. Toen om haar te tonen dat, wanneer iemand vols1agen gezond is, er geen duidelijk teken in zijn hand was, boog hij zich en greep de hand van zijn vrouw vast en zei: "Nu zul je bemerken dat er geen verandering in de toestand noch in de kleur van mijn hand is, wanneer ik de hand van mijn vrouw in de mijne neem". Maar als door de bliksem getroffen riep hij uit: "Meda ik wist niet dat je iets mankeerde. Je hebt een abces aan je linker eierstok. "Wel", zei zuster Branham, "Ik voel mij uitstekend". "Dat is fijn" zei Broeder Branham. "Maar toch is het er".

Nu krijgt zuster Branham geen kinderen langs de natuurlijke weg. Haar kinderen werden met de Keizersnede gehaald. Zij had reeds een dochter Becky, toen nu het tweede kind geboren zou worden vroeg Broeder Branham de arts naar het abces te kijken. Dat deed hij, maar hij zag niets. Jaren gingen voorbij en zij voelde zich goed. Toen werd het derde en laatste kind geboren. Weer zag de dokter geen spoor van een abces.

Maar in 1962 begon zuster Branham zich niet goed te voelen door pijn in haar linker zij. Ook zwol haar zij wat op. Zij ging naar de dokter en kreeg te horen dat zij een blaasabces had, die in een kleine tumor veranderde. Hij adviseerde haar dan ook zich te laten opereren.

De familie is echter een gelovig gezin en zij besloten op de Here te wachten. De tumor werd steeds groter. Zij verhuisden van Jeffersonville naar Tuscon.

De dokter die haar behandelde in Louisville, Kentucky, schreef een brief en zond rapporten naar een goed bekend staande arts in Tuscon.

Sindsdien werd het gezwel zo groot dat het werkelijk veroorzaakte en opdat het niet kwaadaardig zou worden, schonken de artsen er hun volle aandacht aan. Ook werd de operatie uitgesteld, niet alleen om nog steeds Gods aangezicht te zoeken, maar in de hoop dat zij de storm tot na Kerstmis 1963 kon doorstaan, opdat het gezin voor de vakantie naar Jeffersonville kon terugkeren.

Broeder Branham was in deze tijd juist terug uit New York, waar hij een reeks samenkomsten had gehouden. Hij wist, hoe ziek zijn vrouw was en hoe noodzakelijk de operatie was. Zij had juist opgebeld en gezegd, dat zij nauwelijks kon lopen en dat dokter er op aandrong te opereren. Hij vroeg haar indien mogelijk nog een beetje moed te houden. Terwijl hij diep medelijden met haar had, ging hij de zitkamer van zijn huis in Jeffersonville binnen (hij had de reis bij de oude pastorie op zijn weg naar een samenkomst in Shreveport onderbroken, vanwaar hij naar Tuscon zou reizen) en knielde neer bij de sofa, waar zij als gezin gewoonlijk baden. Met bewogenheid en ernst vroeg hij God smekend om haar genadig te zijn.

Toen ervoer hij de tegenwoordigheid Gods. De vuurkolom hing in de kamer. De stem van God sprak tot hem: "Ga op je voeten staan. Zeg wat je verlangt en het zal geschieden zoals je het zegt." Volkomen bewust van deze geweldige belofte zei hij: "Laat het zo zijn dat juist voordat de dokter haar aanraakt de tumor verdwenen zal zijn." Welnu de volgende dag gingen zuster Branham en zuster Norman voor een nieuw onderzoek naar de dokter. De verpleegster hielp haar in afwachting van: het onderzoek de witte japon aan te doen. De dokter kwam binnen, bekeek zijn kaart en wendde zich tot haar om de grootte van het gezwel te bezien. Juist toen zijn hand omlaag gingen 'op het punt stond haar aan te raken ervoer zij een koel krimpend gevoel in haar zij. De dokter betastte haar linkerzij.

Op een heel verwonderde toon vroeg hij : "Het gezwel was toch aan uw linker zijde, niet waar mevrouw Branham ?" Hij onderzocht haar grondig en zei tenslotte: "Ik weet niet, wat er is gebeurd. Alles wat ik weet is, dat er hier nu geen tumor is. Die is weg. Ik kan het niet verklaren maar u hebt niets meer om u bezorgd over te maken." Toen Broeder Branham later vanuit Shreveport zijn vrouw opbelde zei zij: "Billy, weet je die tumor." Hij onderbrak haar: "Ja liefste ik weet het. . . . die is weg".

Zij zei: "Hoe wist je dat?" . . . .

En hij vertelde haar het verhaal.

Uit "De profeet van de twintigste eeuw"

VORIGE PAGINA     |   VOLGENDE PAGINA

HOME      INDEX getuigenissen    TOP   





______________________________________________

Voor vragen of opmerkingen:





Peter van Oort

Peter van Oort