Tot vreugde en geloofsopbouw van al onze lezers die graag meeleven met de bijzondere zegen van bet evangelisatiewerk van br. William Branham vertellen wij deze belangwekkende ervaring:
Branham had zijn campagne In Vancouver in Canada beëindigd en had aansluitend daaraan in Portland, Oregon U.S.A een nieuwe serie samenkomsten geopend, toen op de derde dag in de Gemeente Hal, in tegenwoordigheid van ca. 5000 personen, het volgende gebeurde:
Branham had enige minuten over het geloof gesproken. Hij had juist gezegd: "Alle dingen zijn mogelijk, voor degene die gelooft!, als aller opmerkzaamheid werd gericht op een man die met vlugge passen door het publiek een weg baande, naar het platvorm waar Branham stond. Bij het naderbij komen kon men waarnemen hoe een duivelse glimlach op zijn gezicht lag, zijn gehele optreden en verschijning gaf de indruk van een krankzinnige. Zodra wij later zagen was die man niet krankzinnig, maar bezeten, hij behoorde tot de duikelaanbidders. Latere onderzoekingen brachten aan het licht dat hij reeds meermalen evangelisten aanviel en
samenkomsten verstoorde,
Zonder dat iemand in staat was hem tegen te houden, liep hij het platvorm op en maakte zich gereed Branham uit te nodigen tot een gevecht, toen hij plotseling zijn woordenvloed onderbrak en op een verschrikkelijke wijze begon te vloeken en te lasteren. Men dacht onwillekeurig aan het hoongelach van de reus Goliath en de kleine David die tegenover hem stond. Scheldend en vloekend sloeg de man met zijn armen in de rondte, gereed om Branham neer te slaan.
De menigte was sprakeloos en beefde van verwachting wat nu gebeuren zou. De predikers en evangelisten op het platvorm waren zo geschrokken dat niemand de man tegenhield en dadeloos toezagen hoe de man op Branham toeliep en zijn vuisten balde om hem neer te slaan. Verschillende stemmen riepen luid om politie, die in de zijgangen van de zaal, stond opgesteld. Toch sprong tenslotte een der predikers op om zich tussen de woestel1ng en Branham te werpen, maar hij werd door Branhams arm teruggeschoven. In dit ogenblik, het ging allemaal in enkele seconden, hief de man zijn vuist omhoog om de kleine zwakke Branham te verpletteren, toen hij zijn arm niet omlaag kon brengen, een onzichtbare macht hield deze vast! Het was alsof de arm plotseling verstijfd was en omhoog bleef staan. Nu begon Branham in alle rust, maar met heilige ernst, de demon in de man te gebieden. De aanvaller maakte vertwijfelende gebaren en begon in vreselijke woede de tegenoverstaande macht te weerstaan. Maar niet lang, de menigte was er ooggetuige van, dat de Naam van Jezus alle geestesmachten wederstaat. Branham sprak hem toe met de woorden: ,,satan, Je hebt je te buigen voor de Naam van de Heer Jezus Christus en deze samenkomst van Zijn kinderen!" Ogenblikkelijk viel de man tegen de grond, zo lang als hij was en liet een hartverscheurende kermen horen, vermengt met huilen. Daar lag hij nu een lange tijd en wentelde en keerde zich op de grond om en om. Ondertussen richtte Branham waarschuwende woorden tot de samengekomen menigte, om zich ver te houden van satanische organisaties. Dan gebood hij de man op te staan en de zaal te verlaten, wat hij in grote snelheid deed.
U kunt begrijpen dat er een grote vrees voor de levende en machtige God
over deze samenkomst viel. In de volgende uren kwam er een wolk van Gods heerlijkheid over de samenkomst. Zij eindigde in een lange lofprijzing Gods. Ze1fs de politie was aangegrepen door dit voorval en verzocht om een gesprek met Branham, dat ook plaats vond. Zover gaat het bericht. Dit voorval is zuiver bijbels. Waar de Naam van Jezus zo geloofd, gerespecteerd en verhoogd wordt, blijven de tekenen niet uit: "In Mijn Naam zullen zij boze geesten uitdrijven!" (Marc. 16 :17).
Alle avonden geschiedden er vele wonderen en een groot aantal. mensen kwam naar voren om voor zich te laten bidden.
T.L. Osborn
Onder degenen, die aan de laatste dienst in deze stad deelnam bevond ook een jonge prediker, wiens echtgenote de bevrijding van de door duivelen bezetene de vorige avond had meegemaakt. Zij overreedde haar echtgenoot aan de laatste samenkomst deel te nemen. Toen hij daar zat en zag hoe het oor van een doofstom kind werd geopend, zodat het horen kon en de woorden nazeggen, toen sprak God tot hem: "Dit is mijn werk waartoe Ik ook u geroepen heb!" Deze woorden uit een hogere wereld sloegen bij hem in. De volgende dag gaf hij zijn dienst in de kerk over aan enige ouderlingen van zijn gemeente; sloot zich op in een kamer en bleef daar zo lang, totdat hij van Gods wil was overtuigd. Na een serieuze tijd van bidden en vasten schonk God hem een apostolische volmacht tot redding van duizenden, vergezeld van tekenen en wonderen en genezingen. Deze jonge man 'was evangelist
T. L. Osborn.
Een ander wonder gebeurde in Pensacola in de staat Florida. In een samenkomst verhaalde broeder Branham voor een grote schare toehoorders zijn levensgeschiedenis op een zo treffende wijze, dat zelfs de flinkste mannen weenden. Toen er gevraagd werd wie zich wilden bekeren, stonden ca. 1500-2000 personen op. Het was natuurlijk onmogelijk met een ieder herderlijk te spreken, daarom kon slechts in het algemeen voor hen worden gebeden. Dat was wellicht het grootste aantal dat ooit door een prediker bekeerd werd. Toen deze gezegende bijeenkomst afgelopen was, geschiedde er iets buitengewoons. Aan de buitenzijde van de tent bevond zich een geesteszieke man, die door zijn zuster meegebracht was om genezen te 'worden. Hij begon echter om zich heen te slaan en stortte zich op de andere bezoekers, die van hem vluchtten. Twee politiemannen overweldigden hem, legden hem de handboeien aan en brachten hem in een wagen naar een politiepost. Er werd met de politie een treffen tussen de zieke en Branham besproken. Branham had tevoren in een gezicht de bezeten jonge man gezien; zodat hij vrijmoedig kon zeggen: "Zo spreekt de Heer; de boze geest zal u ogenblikkelijk verlaten en u zal gezond zijn!" Terstond was de jonge man bevrijd en begon een alledaags gesprek. Dit voorval was een indrukmakende getuigenis voor de politie-beambten van Pensacola.
De korte getuigenis van: de genezen jonge man luidt: Vanaf mijn tweede levensjaar was ik ziek. Toen ik geesteskrank werd, bracht ik 17 maanden in een inrichting door. Toen hoorden mijn verwanten van broeder Branhams genezingen in Pensacola. Ik werd daarheen gebracht; bracht echter de nacht: in een gevangenis door, omdat ik nog ziek en gevaarlijk was. De Heer gebruikte mij als een, voorbeeld om de mensen te tonen, dat Hij machtiger is dan de duivel. Toen mijn zuster mij de volgende morgen bezocht, was ik helemaal in orde. God had broeder Branham getoond, dat hij mijn lichaam genezen had. Nu ben ik 25 jaar oud en heb een goede betrekking. Dank aan God voor. Zijn genezende kracht!
Ik ben dankbaar als ik terugkijk en de vele dingen zie die Christus in het laatste jaar gedaan heeft. We hebben een tijd voor ons als nooit tevoren. Overal vallen de volkeren uit elkaar. Ik geloof dat het niet lang meer zal duren, dat wij Jezus in kracht en heerlijkheid zien komen. Hij heeft in het laatste jaar van mijn bediening ongeveer 35.000 personen genezen. Het was niet zo dat ze eenvoudig gezegd hadden: "Ik ben genezen". Dat zijn genezingen, die door getuigenissen van dokters bevestigd werden. Ik kan niet zeggen hoeveel kankergevallen, doven, lammen en blinden daarbij waren. Bijna alle ziekten waren vertegenwoordigd. (Dit zei hij op 21 december 1947). 
William Branham met T.L. Osborn
