VORIGE PAGINA     |   INDEX GETUIGENISSEN  |    VOLGENDE PAGINA

Inhoud van deze pagina: 81. Levensgeschiedenis: Mijn geboorte       bovennatuurlijk licht verscheen 82. De eerste keer dat ik een       bovennatuurlijke stem hoorde 83. de bovennatuurlijke sprak:       "Rook en drink nooit" 84. William Branham's eerste visioen 85. Jeugdjaren: Door God bewaard voor       roken en drinken 81 Mijn geboorte Bovennatuurlijk licht verscheen De hut waarin William Branham geboren was in 1909 en een bovennatuurlijk licht verscheen bij zijn geboorte. GETUIGENIS VAN WILLIAM BRANHAM Ik werd in een kleine hut geboren, ver boven in de bergen van Kentucky. De ruimte, waarin mijn ouders leefden, had niet eens een houten vloer, alleen maar aarde. De tafel was een houten schijf met drie poten, afgezaagd van een boomstronk. Wij waren met negen kinderen, die om deze tafel en op de grond stoeiden als kleine dieren. Ik herinner mij nog, dat er slechts twee uit boomtwijgen vervaardigde stoelen in deze ruimte stonden. Mijn moeder was pas vijftien jaar oud, toen ik geboren werd. Mijn vader was achttien jaar oud. Ik was de eerste van negen kinderen. Wij waren de armsten van de armen. De hut had niet eens een vensterruit, alleen maar een kleine opening, die met een houten luik gesloten werd. Daar werd ik op 6 april 1909 geboren. Natuurlijk was er geen dokter bij, alleen maar een vroedvrouw. Het was vijf uur in de morgen, en opdat zij mij beter zouden kunnen zien, opende mijn vader het vensterluik. Mijn moeder vertelde mij, dat een bovennatuurlijk Licht, als een kleine ster, in het vertrek gekomen was en boven het bed bleef staan. Hetzelfde Licht, dat later op verschillende foto's kon worden vastgelegd. Mijn vader was allesbehalve een godsdienstig man. Zoals de meeste mensen uit die omgeving dronk hij voortdurend. Hij was dikwijls in vechtpartijen verwikkeld. Eens hadden zij een kwade messenstekerij, waarbij een man bijna werd gedood. Het moet een verschrikkelijke strijd zijn geweest, want de sheriff kwam erheen en daarvoor moest hij vele mijlen rijden. Mijn ouders waren dus helemaal niet godsdienstig, maar zij waren katholiek. Vader en moeder waren Ieren; alleen mijn grootmoeder was een Cherokee Indiaanse. Toen het Licht in de kamer kwam, schrokken allen. Zij konden niet verklaren wat het was. In de hele omtrek vertelde men elkaar daarna de gebeurtenis van dat Licht. Zij probeerden uit te vinden wat het toch wel geweest zou zijn. Enigen zeiden: "Het is zeker de zon geweest, die zich in een spiegel weerkaatste." Maar in onze hut was geen spiegel en om vijf uur 's morgens scheen daar nog geen zon. HOME    INDEX getuigenissen    82 De eerste keer dat ik een bovennatuurlijke stem hoorde GETUIGENIS VAN WILLIAM BRANHAM De eerste keer dat ik een bovennatuurlijke Stem hoorde, was, toen ik nog een heel kleine jongen was. De volgende van mijn broers werd elf maanden na mij geboren. Hij kroop nog op de grond, toen het gebeurde. Ik wilde hem laten zien hoe krachtig ik een steen in de natte aarde kon gooien, daar waar de bron tevoorschijn kwam. Een vogel, die op een boom zat, vloog weg en toen hoorde ik een Stem. De Stem kwam uit de boom en zei: "Je zult eens in de nabijheid van een stad wonen, die New Albany heet." Toen ik drie jaar oud was, verhuisden wij en we woonden drie mijl van New Albany verwijderd. HOME    INDEX getuigenissen    83 de bovennatuurlijke sprak: "Rook en drink nooit" GETUIGENIS VAN WILLIAM BRANHAM Dan herinner ik mij nog een dag, dat ik water uit de bron naar ons huis moest dragen. Ik huilde, want ik wilde graag met de andere jongens gaan vissen. Ik kan mij ook nog goed herinneren, dat ik toen een bezeerde teen had, die ik met een maïsblad omwikkeld had, opdat er geen zand in de wond zou komen. Ik bezat toen geen schoenen. Wij liepen altijd barrevoets, dikwijls ook in de winter. Wij hadden alleen maar wat wij konden vinden of iets, dat ons door een liefdadigheidsorganisatie geschonken werd. Ik stond onder een boom en huilde, toen ik plotseling het geluid van een gierende wind hoorde. Omdat ik onder een populier stond, vond ik dat niet buitengewoon, want in dat jaargetijde ontstonden dikwijls zulke kleine wervelwinden, die de bladeren omhoog deden dwarrelen. Doch eigenaardig genoeg bleef de wind bijna twee minuten in de boom. Lang keek ik omhoog naar de boom en begon weg te lopen. Plotseling sprak een Stem uit de wervelwind, luid en duidelijk hoorbaar. De Stem was de stem van een man en Hij sprak: "Je zult nooit roken of drinken, ook zul je je lichaam op geen enkele wijze bevuilen, want er wacht een werk op je, als je ouder geworden bent." Ik schrok vreselijk en rende huilend naar mijn moeder. U kunt zich voorstellen hoe een kleine jongen op zoiets reageert. In die omgeving zijn er zeer gevaarlijke giftige slangen. Mijn moeder dacht dat ik misschien op de kop van een slang getrapt had. Ik rende in haar armen en omklemde haar. "Wat is er met je aan de hand?" vroeg zij. "Heeft een slang je gebeten?" "Nee mamma, daar zit een man in een boom." "Ach houd toch op", zei ze. "Misschien is het beter als je gaat slapen." "Nee moeder, daar zit een man in de boom. Hij zei tegen mij, dat ik nooit drinken of roken mocht." Mijn moeder lachte mij alleen maar uit. Zij dacht dat ik hysterisch geworden was en riep de dokter. "Ach, de jongen is alleen maar wat nerveus", zei de dokter. Ik ging lange tijd niet meer in de nabijheid van die boom, want ik was erg bang. Toen was ik ongeveer zeven jaar oud. HOME    INDEX getuigenissen    84 William Branham's eerste visioen en vervulling Municipal brug over de Ohio; William Branham zag deze brug in een visioen, dat 17 man van deze brug zouden vallen en hun levens verliezen 24 jaar voordat het gebeurde. GETUIGENIS VAN WILLIAM BRANHAM Ongeveer een maand later speelde ik met knikkers van mijn broer. Plotseling kwam een eigenaardig gevoel over mij. Ik ging naast een boom zitten. Wij woonden aan het bovengedeelte van de Ohio rivier. Ik zat daar en keek in de richting van Jeffersonville. Plotseling zag ik hoe over de rivier een brug ontstond. Toen zag ik hoe zeventien mannen in de rivier vielen en verdronken. Dit was het eerste visioen, dat ik had; men noemt het ook een gezicht. Ik liep hard naar mijn moeder, maar zij dacht dat ik in slaap gevallen was en de zaak alleen maar gedroomd had. Maar mijn ouders vergaten de geschiedenis niet, die ik hun toen verteld had. Vierentwintig jaar later werd de brug inderdaad gebouwd. Bij de bouw van de brug stierven zeventien mannen. Deze gezichten of visioenen zijn altijd vervuld. Nooit werd mij iets verkeerds getoond. HOME    INDEX getuigenissen    85 Jeugdjaren: Door God bewaard voor roken, drinken en vrouwen GETUIGENIS VAN WILLIAM BRANHAM Toen ik vijftien jaar oud was, was ik een jongeman als alle anderen, vervuld van alle mogelijk ideeën, zoals dat gewoonlijk bij jongemannen het geval is. Op school zag ik een wonderschoon meisje. Zij had ogen als een duif en tanden als parels. Eén van mijn vrienden kon de oude Ford van zijn vader lenen. Met de weinige geldstukken die wij hadden, kochten wij wat benzine en een paar broodjes. Toen nodigden wij onze meisjes uit voor een rit. Mijn verrassing was groot, toen mijn kleine duif een sigaret opstak. Ik kon rokende vrouwen nooit uitstaan. Men noemt mij een vrouwenhater, maar dat is niet waar. Maar ik had vroeger in het gezelschap van mijn vader, dronken en rokende meisjes gezien. Voordat zij naar huis gingen, gaven zij hun koffie, opdat ze nuchter werden en weer in staat waren om voor hun mannen eten te koken. Van zulke vrouwen hield ik helemaal niet. Toen placht ik te zeggen: "Die zijn geen schot kruit waard." Ik haatte zulke vrouwen. Ik moet werkelijk altijd oppassen, dat ik niet in zulke gedachten verval. Maar een goede vrouw is een juweel voor een man. Toen ik dat meisje zag roken, bloedde mijn hart. "Wil jij een sigaret, Bill?" vroeg zij. "Nee, ik rook niet", antwoordde ik. "Je rookt niet, je danst niet, waar heb je dan eigenlijk wel plezier in?" vroeg zij. "Ik vis graag", zei ik. Daar had zij nu helemaal geen belangstelling voor. "Kom, neem deze sigaret", zei ze. "Nee", antwoordde ik. "Schaam je je dan niet?" zei ze, "zelfs wij meisjes hebben meer moed dan jij. Je bent een vreselijke lafaard." Dat was nu teveel voor mij. Ik wilde toch een grote kerel zijn. "Kom, geef mij een sigaret", zei ik, "ik wil je laten zien dat ik geen lafaard ben." Toen ik de sigaret pakte, hoorde ik plotseling weer het geruis van die wind. Ik wierp de sigaret op de grond. Allen lachten mij uit. Huilend ging ik naar huis. Voor de jongeman, de zoon van een brandewijnstoker, was het dikwijls erg moeilijk om het gebod van die Stem op te volgen. Eens werd hij door zijn eigen vader, in de tegenwoordigheid van een andere man, uitgelachen, toen hij geen whisky wilde drinken. Weer hoorde hij dat eigenaardige ruisen. Hij had de fles al in zijn hand gehad, maar het drinken werd hem verhinderd. VORIGE PAGINA     |   VOLGENDE PAGINA HOME      INDEX getuigenissen    TOP    ______________________________________________ Voor vragen of opmerkingen: Of mail in dit formulier uw opmerkingen of vragen Peter van Oort