VORIGE PAGINA     |   INDEX GETUIGENISSEN  |    VOLGENDE PAGINA
getuigenissen
Inhoud van deze pagina:

89. Strijd en overwinning

90. Profetie Ohio-overstroming van William       Branham volkomen vervuld

91. Overlijden van vrouw en kind 1937

92. Verzoeking en God's bovennatuurlijke       bewaring voor zelfmoord
89 Strijd en overwinning

William BranhamGETUIGENIS
Op een dag nam de jonge Branham deel aan een conferentie, alwaar het volle evangelie verkondigd werd, alzo ook de waarheid omtrent de Geestesdoop. Hij bericht terzake: "Hierdoor werd ik bekend met de pinksterbeweging. Het ging hier levendig toe: de mensen klapten in de handen tijdens het zingen, iets waarover ik mij verwonderde. Al gauw stond een spreker op en predikte over de Geestesdoop. Daardoor werd ik voor deze waarheid gewonnen en bleef tot de volgende dag. Omdat ik geen geld bezat, sliep ik die nacht in een korenveld. Toen ik de volgende morgen naar de conferentie terugkeerde vond ik al enige personen voor de morgenwijding bijeen. Ik moest mijn naam noemen en werd uitgenodigd om te spreken. Ik beklom het podium, sloeg de bijbel open en sprak over de rijke man, die aan de andere zijde van het graf in de hel ontwaakte. Onder mijn uiteenzetting kwam de kracht Gods over de samenkomst. Jammer genoeg liet ik mij door vrienden en bekenden beïnvloeden, die de door mij ontvangen zegen in twijfel trokken en mij voor dergelijke samenkomsten waarschuwden. Ook deden zij mij inzien dat ik in deze beweging niet genoeg zou verdienen om mijn gezin te onderhouden, want ik was toen sedert kort getrouwd.

Op grond van deze gedachten, die ik mij eigen maakte, verliet de kracht Gods mij, die ik tot dien had ontvangen. Zo gingen 3 troosteloze jaren doelloos en nutteloos voorbij. De gemeente, die ik diende en die tot dusverre zich gunstig had ontwikkeld, verviel. Alles ging verkeerd. Toen greep God in deze donkerste tijd van mijn leven in met zware gerichten. Het liefste wat, ik op aarde bezat, werd mij ontnomen.

In het voorjaar van 1937 trad de Ohio-rivier, waaraan Jeffersonville lag, door het smelten van de sneeuw buiten haar oevers en zette de hele stad en omgeving onder water.
Deze vloed kwam tijdens mijn afwezigheid zo onverwachts opzetten, dat mijn vrouw en haar twee kinderen daardoor werden overvallen. Zij redden zich nochtans in de heersende koude, doch liepen zulk een zware koude op, dat mijn vrouw en een der kinderen daaraan overleed. Het kind werd in de arm van de moeder in de kist gelegd. Mijn hart was gebroken. Doch het was van God Ik zag in dat dit het gevolg was van mijn ongehoorzaamheid aan de Heilige Geest.


HOME    INDEX getuigenissen   



90 William Branham's profetie over de Ohio-overstroming, volkomen vervuld

Ohio-overstroming in 1937Ohio-overstroming in 1937, werd 6 maanden voordat het gebeurde door God in een visioen getoond aan Willam Branham dat het water tot tweeëntwintig voet [± 6.60 m.] boven Spring Street zou komen. Het visioen werd volkomen vervuld.

GETUIGENIS VAN W BRANHAM
Ze kwamen me vertellen: "Uw broer werd op de autoweg gedood. Een auto raakte hem en doodde hem." Het bloed van zijn eigen broer droop van zijn overhemd, daar waar hij hem oppakte op de autoweg. Vlak nadat ik hem begraven had, stierf mijn vader. Toen lag daar mijn vrouw. Ik ging hierheen en kwam naar deze tabernakel. Van deze plaats, waar dit podium staat, vertelde ik de mensen zes maanden voordat het gebeurde, dat er een vloed zou komen. En ik zag een engel een maatstok nemen en tweeëntwintig voet [± 6.60 m.] boven Spring Street afmeten.

Sandy Davis en degenen die hier zaten, lachten en zeiden: "Het was in 1884 maar 20 tot 25 centimeter jongen, waar praat je over."

Ik zei: "Het zal zo zijn, omdat ik een van die geestvervoeringen zag. En het vertelde mij het zo, en het zal er zijn." En er staat een merkteken aan de Spring Street vandaag van tweeëntwintig voet water. Ik zei: "Ik roeide boven deze tabernakel in een boot", en ik deed het.
Gedurende die tijd werd mijn vrouw ziek. Ik bad voor haar, en ik kwam naar de tabernakel, er was... De mensen wachtten op me. Ik zei: "Ze is stervende." Uit de preek
"Is uw leven het evangelie waardig?(par.164)" van William Branham gehouden op 30 Juni 1963

HOME    INDEX getuigenissen   



91 overlijden van vrouw en kind van William Branham 1937, na ongehoorzaamheid.
(haar laatste woorden)

William Branham en Zijn vrouw HopeWilliam Branham en Zijn vrouw Hope

GETUIGENIS VAN W BRANHAM
Daar opende zij haar ogen, ik zal dat nooit vergeten. Ik boog mij zo ver mogelijk over haar heen, toen hoorde ik haar lieve stem: ,,0 Billy, ik heb je zo lief. Ik ga naar het Vaderhuis. Maar wees dapper, Billy Je had niet naar mijn moeder moeten luisteren! Beloof mij, dat je de pinksterboodschap zult prediken en niets anders, want deze boodschap is waar. Ik ga naar Jezus. Beloof mij, Billy, de doop met de Heilige Geest te prediken tot het einde van je leven. En pas goed op de kinderen. Aan de poort van het Vaderhuis zal ik jou en je kinderen opwachten, totdat je komt!" Langzaam werd haar stem en bijna zonder geluid, haar ogen werden star. Nauwelijks waren de voorbereidingen voor de begrafenis begonnen, toen het bericht kwam: "Uw kind is stervende!" "Neen, neen, neen!" riep ik uit, "dat is onmogelijk!" Terug naar het hospitaal. Mijn hart wilde bijna niet, het was het hart van een overtreder. Toen ik mijn hand op mijn kleine lieveling legde zag ik een zwarte doek, die zich op haar legde. Ik hief de andere hand tot God en riep: "Heer, hoeveel verdriet doet het mij, dat ik verkeerd gehandeld heb, tegen Uw wil opstond en mijn eigen weg koos. Heer, ik beloof U dat ik de waarheid prediken zal, het volle evangelie, wat de wereld daar ook van zegt!" Toen ik na deze woorden omlaag blikte, was mijn kleine meisje gestorven.Het kind werd in de armen van haar moeder gelegd en met Pasen stond ik met Billy Paul aan een vers graf.

HOME    INDEX getuigenissen   



92 verzoeking en God's bovennatuurlijke bewaring voor zelfmoord

De muren van mijn troosteloos lege huis drukten mij met alle macht de eenzaamheid in, toen een brief kwam aan "Mevrouw Rosa Branham", van iemand die niets wist van haar sterven. Bijna wilde ik deze brief in mijn verdriet naar het kerkhof brengen. 0, ik schreide en schreide. "Ik kan het niet meer uithouden, ik kan niet leven zonder mijn vrouw en mijn kindje!" Ik nam mijn pistool, drukte de loop tegen mijn slaap en drukte langzaam af. Maar het ding ging niet af. Ik probeerde het tweemaal, en weer bleef de kogel steken. Toen opende ik het pistool en onderzocht het grondig. Alles was volkomen in orde en toen ik de loop in de lucht richtte en afdrukte, ging het wapen met een luide knal af. Toen begreep ik dat de Heer mij bewaarde, ik nam het op en wierp het weg. Neen, men kan zijn leven niet vernietigen, wanneer God het niet wil. Ik ben nu 45 jaar oud, ik weet niet hoeveel jaren ik nog heb, maar ik zal de waarheid prediken, zonder concessies, tot de dood mij zal vrijmaken van alle plagerijen en "ik naar de Vader zal gaan om de kroon te ontvangen.



VORIGE PAGINA     |   VOLGENDE PAGINA

HOME      INDEX getuigenissen    TOP   

______________________________________________

Voor vragen of opmerkingen:





Peter van Oort

Peter van Oort