|
Ik weet.. Paaszonsopgang. 17-4-1960 lees preek Waarom komen wij in deze moeilijkheden? Wat veroorzaakt dat deze dingen komen? Waarom zou het een christen altijd van zijn stuk moeten brengen? Waarom loopt niet alles gewoonlijk perfect voor een christen? Maar het doet het niet en wij weten het. En soms hebben wij meer moeilijkheden wanneer wij christen worden dan toen wij zondaars waren. Natuurlijk, er staat geschreven: "Talrijk zijn de rampen van de rechtvaardige, maar God bevrijdt hem uit alle." God beloofde vele smarten, vreemde gevoelens en vreemde dingen, die boven ons begrip uit zouden gaan, maar het wordt altijd gedaan voor ons bestwil. Wij kunnen het gewoon niet begrijpen, omdat als wij het begrepen, het geen geloof voor ons zou zijn. Wij zouden wandelen met verstand. Maar wij doen het en wij hebben het en geloven door geloof, Zijn Woord, dat het iets goed voor ons zal uitwerken. Als wij dat vandaag konden begrijpen. Als wij konden begrijpen dat al onze moeilijkheden... En er is niemand van ons die daar immuun voor is. En konden wij maar beseffen dat deze dingen voor ons bestwil zijn! Het staat geschreven in een van de Schriften in de Bijbel dat "beproevingen die op ons gebracht worden, kostbaarder voor ons zijn dan goud, want het is God die ons deze beproevingen geeft." Nadat wij Zijn eigendom geworden zijn, onze belijdenis en onze doop en onze belofte in het leven voor Hem te wandelen, dan is elke beproeving, die over ons komt, om ons te vervolmaken voor Zijn glorie. Het moet ons brengen tot een plaats waar God Zichzelf werkelijker voor ons kan maken dan Hij was voor de beproeving kwam. En ik wil vanmorgen met Job instemmen met te zeggen dat ik lang genoeg geleefd heb om te weten dat dit de Waarheid is. Ik heb het in mijn eigen leven gezien, dat, telkens als er een belangrijke situatie optreedt waar ik niet omheen of er onderuit of er boven uit kan komen, God een weg baant en het glorieus uitvalt. Ik vraag mij gewoon af hoe Zijn genade het altijd doet, maar Hij doet het! En bedenk dat in al deze dingen Satan ons zenuwachtig probeert te maken en opgewonden om ons er toe te krijgen om te denken: "Waarom gebeurde dit? Waarom kon ik niet op deze manier geweest zijn?" Het zijn die kritieke uren die ons doordrukken naar die geheiligde woestijnen. Het was in de Bijbel. En vergeet niet, ongeacht hoe groot de moeite is, dat Satan uw leven niet kan nemen tenzij God met u is klaargekomen. Niets kan u gebeuren tenzij God het toelaat. Geen kwaad kan komen tenzij God het toelaat. En het is voor uw bestwil wat Hij bewerkt. Laat ons dat bedenken. Gods toebereide weg voor genezing 19-7-1954 lees preek Geloof is net zo positief als uw gezicht of mijn gevoel om te weten dat deze lessenaar hier is. U behoeft niet bestudeerd te zijn. Eerlijk gezegd, het zou goed zijn als u er een beetje eenvoudiger in was dan u eigenlijk bent. Dat is waar. U... Het is gewoon iets waarvan u weet dat het zal gebeuren. Dat is alles. Het is het positieve... Wel, er is niets dat het bij u vandaan zou kunnen bewegen. U weet dat het gaat gebeuren. Niets kan het eruit krijgen. Als de dokter er staat en zegt dat u het volgende uur zult sterven en u wist dat u beter zou worden... Hij zou u kunnen vertellen dat u helemaal door kanker bent verteerd en dat melaatsheid u had overdekt. Dat zou u helemaal niet bevreesd maken. Helemaal niet. Nu, dat is geloof. Kijk naar Paulus toen hij schipbreuk leed. Wel, hij had ook alle hoop verloren. Paulus zei dat alle hoop dat zij konden worden gered, verloren was. Het kleine, oude schip was met water verzadigd en gedurende veertien dagen en nachten waren er geen maan of sterren, niets; de kleine boot slingerde rond op de wateren, enzovoort, en Paulus zei: "Wel, ik vermoed dat alle hoop is vervlogen." Dus hij wist het niet meer. Maar toen hij die nacht beneden in het gangpad stond te bidden, verscheen een visioen aan hem. En hij zag de Engel des Heren komen, Die zei: "Wees niet bevreesd, Paulus, want u zult voor Caesar worden gebracht." Dat klopt. "En zie, God geeft... Al degenen die met u varen, zijn aan u gegeven. Daarom, heb goede moed. En u zult er uitkomen en wees vol goede moed." De kleine, oude Paulus, hij rende temidden van de storm naar buiten, bewoog zijn handen heen en weer en schreeuwde zo hard als hij kon: "Heb goede moed, broeder, want vannacht stond de Engel des Heren voor mij, Die zei dat ik niet bevreesd moest zijn. We zullen aankomen en voor Caesar staan." Hij zei: "Nu, ik vertel jullie dat niemand van jullie zal sterven. Geen haar van je hoofd zal worden gekrenkt, maar we zullen... Het schip zal ergens schipbreuk lijden. In het visioen dat ik zag, lag het ergens op de kust kapotgeslagen, maar er zal niets kwaads met ons gebeuren." Hij zei: "Laten we iets nemen om te eten." En zij... O, zij waren te bang om het te doen. En Paulus ging weg, haalde brood en maakte het klaar en begon te eten. Wel, hij was niet bevreesd. Waarom? God had het zo gezegd. Het was in Paulus' hart verankerd. Het maakt mij niet uit; het schip stampte net zo hard als het maar kon. Geen sterren, geen maan, dagen gingen voorbij, het maakte Paulus niets uit. Ik stel me voor dat hij de ene boterham na de andere nam terwijl hij heen en weer liep over het dek en zei: "Glorie voor God, we zijn niet ver van het land af, broeders." Daar bent u er, ongeacht hoe donker het wordt. De walvis mag er zijn aangekomen om het schip te kantelen; de haaien volgden hem bij honderden, het zou Paulus niet stoppen. Beslist niet. Hij wist wat God had gezegd. Hij geloofde wat God had gezegd. De Oogsttijd 12-12-1964 lees preek Slechts één Woord, één Woord is er voor nodig. Dat is alles wat Satan voor Adam moest hebben, hem gewoon op één Woord pakken. Dat is al wat hij vandaag moet hebben, slechts één ding verdraaid krijgen. Dat is alles, dat is al wat hij nodig heeft. Nu, u weet dat dit de Waarheid is. Er één aan toevoegen, er één van afnemen, betekent een totale mislukking. Elk stukje: "Ieder woord van God!" Denk nu aan de uitleggingen van de seminaries, elk verschillend van de ander. Er moet ergens een Waarheid zijn, en dit is het, de Bijbel. Nu, Jezus zei... U zegt: "Wel, broeder Branham, zij hebben de prachtigste aanbidding." Jezus zei: "Tevergeefs aanbidden zij Mij, de theologie van de mens onderwijzend als leer, niet het Woord", van de mens; zijn eigen opvatting van het Woord dat wordt uitgelegd. Zoals ik heb gezegd, God heeft geen uitlegger nodig. Hij legt ieder Woord Zelf uit. Ziet u, u hebt niemand nodig om het u uit te leggen; God legt het u uit wanneer u bereid bent het te aanvaarden. Ziet u, dat is het leven, dat is het leven zelf. Jezus zei: "Tevergeefs aanbidden zij Mij." Zij aanbidden werkelijk God. Kaïn aanbad God werkelijk in het begin. "Maar tevergeefs aanbidden zij Mij." Wat is "vergeefs"? "Het doet geen goed." Zij mogen zeggen: "Wel, ik doe dit! Ik dans in de geest; ik, ik spreek in tongen. Ik, ik profeteer. Ik predik het Evangelie." Maar als u faalt om uw haar te laten uitgroeien, faalt u in één ding en zie wat er gebeurt; de Geest zal u daar direct verlaten. Dat is wat er gebeurd is met onze kerken; ze faalden. "Tevergeefs Mij aanbiddend", o, het is een prachtige aanbidding. Maar "tevergeefs aanbidden zij Mij, de geboden der mensen onderwijzend als leer."Die Farizeeën waren geleerde theologen. Waag het niet te zeggen dat wij vandaag iets hebben om met hen te vergelijken. Beslist niet. Zij kenden een woord, ieder woord, precies op de wijze waarop het geschreven was, maar tevergeefs aanbaden zij. Denk eens in: "Tevergeefs", grote, fijne scholen en seminaries en leraars en jonge mannen, en al dergelijks, verloren! Hetzelfde zoals in de woestijn. Hij zei: "Zij aten allen manna uit die geestelijke rots in de woestijn; zij dronken allen uit die Rots", bedoel ik, "en zij aten er allen manna uit." En Jezus zei: "En zij zijn, ieder van hen, dood." Dood betekent: "Eeuwig afgescheiden." Waarom? Omdat zij faalden de belofte van God te geloven. O, ik haat het u zo op deze manier vast te houden, maar ik moet het gewoon zeggen. Kijk, ik zal er nog een minuut voor uittrekken . Totale afscheiding van ongeloof 21-1-1964 lees preek God heeft voortdurend afscheiding gemaakt. En dat is wat Hij vanavond doet. Dat doet Hij altijd. U kunt het zien in elke samenkomst. Hij scheidt geloof van ongeloof. Hij spreekt het uit. Hij verklaart zichzelf aan degenen die Hem zullen geloven, die geloof in Hem hebben. Wij ontdekken in Numeri, het 6e hoofdstuk, dat het de roeping van een Nazireeër was, om zichzelf af te scheiden van de gehele wereld, voor het Woord van God. Nu, dat is een Nazireeër roeping -- afgescheiden. Wij ontdekken dat Simson een Nazireeër was voor de Here en dat hij was afgescheiden door een teken. En dit teken was dat hij zijn haar lang moest dragen in zeven lokken. Het was een teken van afscheiding, dat hij geroepen was voor een doel. En ik wil hier niet over gaan beginnen, omdat ik zei dat ik slechts enkele minuten ging spreken. Maar ik vind vandaag, wanneer wij onze zusters lang haar zien dragen, zoals de Bijbel zegt dat zij behoren; ik vind dat het een Nazireeër-teken is dat zij de Here willen volgen. Ik weet dat dat plat klinkt, maar ik wil dat het thuis komt (ziet u?) omdat het zo is. Het ziet eruit alsof iemand zich probeert te houden aan iets wat God haar vertelde te doen. Ongeacht wat de prijs is, wat de wereld daarbuiten er over te zeggen heeft, of hoevele spotters of lachers of critici er zijn, dat stoort een persoon niet die totaal afgescheiden is van de dingen van de wereld tot de dingen van God. Zij zullen het Woord gehoorzamen en zichzelf afscheiden van de dingen van de wereld, omdat het Woord hen afscheidt. (Schriftverwijzingen) Ik weet dat zij kritiek doorstaan, maar als wij niet bekritiseerd werden, dan zou er iets verkeerd zijn. De wereld kent de haren altijd. Maar zoals ik gezegd heb... Bedenk, kritiek terwille van het Woord van God is slechts groeipijn van Zijn genade. Het toont aan dat u uzelf afgescheiden hebt om een Christen te zijn, om als één te handelen, als één te leven, en om elk gebod van God te gehoorzamen. En het is een Nazireeër gelofte om u af te scheiden, een roeping van God die u van de dingen der wereld afscheidt. Ik geloof vanavond dat elke man en vrouw, elke jongen en elk meisje, geboren uit de Geest van God, een Nazireeër voor de Here is, omdat zij zichzelf afgescheiden hebben van de zorgen van de wereld en wat de wereld ook maar heeft te zeggen. “Ik heb er geen moment aan gedacht een boodschap aan het volk te brengen, opdat het mij zou volgen, of zich aan zou sluiten bij mijn gemeente, of een of andere gemeenschap en organisatie zou stichten. Ik heb het niet gedaan en zal het ook nu niet doen. Ik heb geen belangstelling in dergelijke zaken, maar ik heb wel belangstelling in de dingen Gods en der mensen, en als ik slechts één ding kan volbrengen, zal ik tevreden zijn. Dat ene is dit: een echte geestelijke relatie tussen God en mensen tot stand gebracht zien worden, waarbij mensen nieuwe scheppingen in Christus worden, vervuld worden met Zijn Geest en levend gemaakt worden naar Zijn Woord. Ik zou allen willen uitnodigen, smeken en waarschuwen Zijn stem te horen op dit tijdstip en uw leven volkomen aan Hem over te geven, gelijk ook ik in mijn hart er op vertrouw, dat ik mijn alles aan Hem gegeven heb. God moge u zegenen, en moge Zijn komst uw hart verblijden.” (uiteenzetting van de de zeven gemeente tijdperken) |
|
Pag. 3/4 |
|
Pag. 3/4 |
|
|